Անի Հակոբյան

Անի Հակոբյան
Լրագրող

19 Մարտ 2023 00:08 Մի քիչ կատարելություն մարդկային արարումների հոսքի մեջ Ձգտել լինել գրեթե անտեսանելի, անդեմությամբ քողարկել տեսակդ ու պարփակվել փշոտ պատյանի ներսում. մարդիկ տեսնում են միայն արտաքինը, պարզը, իրենց ընկալման շրջանակում ընդունելին ու ճանաչելին, բայց ոչ երբեք խրթինը, բացահայտում ակնկալողն ու ներքին շերտեր ունեցողը: Ինքդ ես շարել պատը, կախել կողպեքը: Ինքդ ես մեկուսացել շրջապատված ամբոխի անդադար բվվոցով, շրջապատված անտարբերությամբ, եսակենտրոնությամբ, փոքրոգությամբ, մերկանտելիզմով, սնոբիզմով, շրջապատված հասարակարգով, որը վաղուց սպառել է պարզ կարողությունը՝ նայելու ու տեսնելու գեղեցիկը, վեհը:

Շաբաթ 14 Հունվար 2023 09:04 Փնտրվում են ժողովրդի հայրերը Ոտքերը բոբիկ ժողովուրդը, կոշիկները դարերում մաշած ժողովուրդը, նոր կոշիկներ պարբերաբար փորձող ու ոտքը հիմնականում նո՛ւյն քարին մեծամասամբ նո՛ւյն տեղում խփող ժողովուրդը պտույտ է գալիս: Ժողովուրդը պտտվում է ու փնտրում: Որոնում է ու խճճվում: Պատմության շրջագիծը հարյուրավոր պտույտներ է արդեն արել, հազարամյակների գծեր քաշել:

Շաբաթ 3 Դեկտեմբեր 2022 11:35 Գուրգեն Խանջյանի «Ներսուդուրսը»՝ որպես ժամանակի սպառնալից ճոճք Մարդը գալիս է ժամանակի միջից, քայլում ժամանակին ընդառաջ, հետո՝ ժամանակին համաքայլ (եթե բախտը բերում է) կամ փնտրում է իր ժամանակը (չի գտնում, եթե այդքան տարաբախտ է)։ Մարդը քայլում է՝ ժամանակի հետ անհաշտ, ապրում է՝ ժամանակին դեմ։ Հետո մարդը ետ է նայում՝ իր ժամանակին հանդիպելու հույսով, կարոտաբաղձ, մարդը մեկ էլ գլուխը շրջում է առաջ՝ դեմ առնելով ժամանակին, այն մեկին, որի ավազահատիկները նոսրացել են, նոսրացրել մարդուն՝ մարմինը, հույզերը, հուշերը, հույսերը։

Շաբաթ 29 Հոկտեմբեր 2022 09:55 Գուրգեն Խանջյանի «Համավարակը» բուժիչ մաճառ է Գրողն իր ժամանակի վավերագիրն է։ Գրողը սովորական քաղաքացի է՝ իր երկրային, այժմեական, պարզ մարդկային ապրումներով, ընկալումներով, մտքերով։ Գրողը գրող է նաեւ հենց իր ժամանակում լինելով։ Խանջյանն այդպիսի գրող է։

Շաբաթ 18 Հունվար 2020 09:49 Դա Վինչին, մենք ու հավերժությունը Հանճար, պայծառատես, անգերազանցելի տաղանդ՝ գերադրական ածականների շարքը կարելի է երկար շարունակել։ Դա Վինչիին ինչ որակում ասես՝ չեն տվել, բացի սովորական մահկանացու ասելուց։ Իսկ նա ամենասովորական երկրային մարդ էր՝ մեզնից յուրաքանչյուրի նման՝ իր դժբախտություններով, ուրախություններով, ցավերով ու վախերով։ Դա Վինչին չուներ ոչ մի արտոնություն, նա բացառիկ չէր ծնվել։ Գուցե նաեւ ի ծնե մերժված (արտամուսնական կապի ծնունդ էր):

Հինգշաբթի 26 Դեկտեմբեր 2019 17:30 Մեր կյանքի բաց թողած ժամերն ու չկարդացած գրքերը Եթե «տարվա գլխավոր հարց» անվանակարգ ընտրելիս լինեի՝ հենց վերոնշյալը կլիներ։ Հատկապես նոյեմբեր-դեկտեմբերին ինձ բարեւելուց հետո հաջորդ տրամաբանական հարցն էր, որ լսում էի ընկերներից, ծանոթներից, անգամ՝ անծանոթներից։ Տարվա վերջին օրերին շնչակտուր էի կարդում, պետք էր հասցնել, չէի կարող պարտվել ինքս ինձ, չէի կարող համակերպվել, որ վերջին պահին ծուլացել եմ։ Թեեւ արդեն անդառնալիորեն ծուլացել էի տարվա ընթացքում։ Բարկացած էի իմ վրա, ու պատիժը շաբաթը 2-3 գրքով «մարաթոնային վազքն» էր, որ երբեմն ուղեկցվում էր նաեւ ֆիզիկական ցավով։

Շաբաթ 2 Նոյեմբեր 2019 12:53 Երբ կյանքը կաթում է ինչպես ջուրը ծորակից

Շաբաթ 21 Սեպտեմբեր 2019 08:30 «Մեծ, փոքր ստերի» հեղինակի «9 բոլորովին անծանոթ մարդիկ»

Շաբաթ 14 Սեպտեմբեր 2019 11:53 Տղամարդկային ապրումները՝ Էդգար Կոստանդյանի «Միլոշ» վեպում Հայկական տխրությունը վայրէջք է կատարում ոչ այն է մռայլ, ոչ այն է զվարթ չեխական աշնան իրականություն: Ռաֆը նկարիչ է, Պրահայում մասնակցում է «Փոքր ժողովուրդների ժամանակակից նկարիչների» ցուցահանդեսին՝ փոքր ժողովուրդներին հատուկ մեծամիտ քամահրանքով վերաբերելով թե նման միջոցառումներին, թե դրանց մասնակիցներին։ Թեպետ Ռաֆն այդտեղ բավական ազդեցիկ հովանավորյալ ունի՝ Չեխիայի ամենահայտնի քանդակագործ Իվանի հետ ուսանողական ընկերներ են։

Շաբաթ 7 Սեպտեմբեր 2019 10:32 Տարտը, Դոստոեւսկին եւ հելլենիստական սնոբիզմը

Շաբաթ 6 Հուլիս 2019 09:26 Ինչ գիտենք եւ ինչ չգիտենք. ամուսնության անատոմիա Պատահում է, որ մարդու կյանքում եռանկյունին գծվում է անցյալի, ներկայի ու ապագայի միջեւ: Պատահում է, որ մարդու կյանքը հոսում է, բայց չի շարունակվում: Պատահում է, որ մարդը, բախվելով անցյալի, ներկայի կամ ապագայի սուր անկյուններից մեկին, կանգ է առնում, անշնչանում: Ու մարդուն մնում է միայն խրվել ժամանակի լճացման մեջ՝ ժամանակի հետ էլ ավելի խորը:

Շաբաթ 18 Մայիս 2019 17:17 Փսիխոդելիկ Երեւան. վարդագույն շղարշից այն կողմ Փորձե՞լ եք քաղաքին հակառակ կողմից նայել: Փորձե՞լ եք քաղաքը խորքից զգալ: Փորձե՞լ եք լսել քաղաքի լռությունը: Փորձե՛ք` կարդալով Արամ Ավետիսի «Ճարտարապետական մուտացիան»:

Շաբաթ 20 Ապրիլ 2019 13:45 Սեւ կապիկի վերածվելու համար պարտադիր չէ մարդասպան լինել Մեր ներսում՝ ամենա-ամենախորքում մի տեղ կա, որն արտաքին աշխարհում դժոխք են անվանում: Այնտեղ տանող ճանապարհը գիտակցության ու ենթագիտակցության վտանգավոր սահմանահատումներով է անցնում: Եվ ահա, ինքդ քեզնից անդին ես, կանգնած այստեղ՝ անզոր, անծանոթ ինքդ քեզ, անհասկանալի ու զազրելի ինքդ քեզ համար:

Շաբաթ 6 Ապրիլ 2019 15:04 Սերն ու էքստազը՝ մեռնող Եվրոպայում Սորբոնի համալսարանի պրոֆեսոր 44-ամյա Ֆրանսուայի կյանքը գրեթե ոչնչով չի տարբերվում նրա ամերիկացի, անգլիացի, ռուս կոլեգաների առօրյայից: Տասնյակ տարիներ՝ նվիրաբերված նեղ մասնագիտական թեմայի ուսումնասիրությանը, մոտ 800-էջանոց դիսերտացիա, որի վրա հավաքվում է ժամանակի փոշին, մենակություն, որի ածանցյալ դեպրեսիվ մտքերը Ֆրանսուան ցրում է ուսանողուհիների անկողիններում: Կանայք էլ, ինչպես իրար հաջորդող օրերը, վաղուց նրան այնպիսի հաճույք չեն պատճառում, որից կթրթռան նրա կարծրացած զգայարանները:

Շաբաթ 16 Մարտ 2019 16:22 «Սադի տակի շենքը». մեր ծնողների մանկությունը Հատկապես գեղեցիկ, հուզիչ ու ոգեւորիչ է՝ ինչպես է տիկին Անուշը նկարագրում մոր կերպարը: Ամբողջ պատումի մեջ Մայրը թվացյալ ետնաբեմում է, որ իր կանացի ուսերին կրում է կիսատված ընտանիքի ամբողջ ծանրությունը: Ու երբ աղջիկները հարցնում են՝ մամ, որն է մեր «հերանց տունը», ասում է, որ ինքն է: Կուզեր այդպես չլիներ, շա՜տ կուզեր, բայց այդպես է ստացվել, այդ է եղել իր ընտրությունը: Այդպիսին են երեւի հայ կանայք, երեւի բոլորը, երեւի իմ մայրը, քոնը, նրանը:

Շաբաթ 9 Մարտ 2019 13:32 «Չինական պատ». Նորայր Սարգսյանի փնտրումները «քուչում» Մ.թ.ա. 3-րդ դարն էր, Չինաստանի կայսր Ցին Շիխուանդին հրամայեց հյուսել «Չինական պետության պատառիկներն իրար միացնող աստվածային թելը», այն է` Չինական մեծ պատը, կամ ինչպես ավելի մոտ է իրականությանը` «Արցունքի եւ տառապանքի պատը», կամ ինչպես ժամանակն ու պատմությունն է տվել ճիշտ բնորոշումը` «Աշխարհի ամենաերկար գերեզմանոցը»: Ասում են` մեկ միլիոն մարդ է մահացել Պատի շինարարության ընթացքում, նրանց միս ու արյունով է շաղախվել, ամրացել Պատը:

Շաբաթ 2 Մարտ 2019 15:59 Ինչ, եթե բարին ամենեւին էլ պետք չի, որ հաղթի չարին Երբ մի բաժակ թարմ կաթը ներս է արված, երբ գիշերն արդեն լիարժեք իր տիրապետությունն է հաստատել, երբ փողոցները դատարկված են, ու երբ կյանքը վախվորած թաքնվել է պատուհանների ետեւում, իրենց այդ օրվա բռնության էքստազի չափաբաժնի համար որսի են դուրս եկել Ալեքսն ու ընկերները: Դաժան ու անխնա «հորոր-շոու» ծեծ են տալիս առաջին պատահած «չելին», որի միակ մեղքը թեւի տակ առած գրքերի տռցակն էր: Դեռահասների բանդան շարունակում է գիշերային գրոհը խանութների վրա, մեքենա գողանում ու բռնության շունչը դուրս բերում քաղաքից դուրս, խաբեությամբ ներխուժում է մոտակա գյուղական բնակավայրի տներից մեկը, որը ճակատամասին ունի փակցված աշխարհի ամենից անհեթեթ անվանումը՝ «Տուն»: Այստեղ էլ մի գրող է ապրում կնոջ հետ, գազանաբարո վարքի հերթական ծուխն է հորդում տղաների ռունգերից ու խմբակային բռնաբարության տեսարանն է պատկերվում:

Շաբաթ 16 Փետրվար 2019 10:48 Դժբախտության 150 երանգները (հարեւանի տղա Գուրգենչիկը) Ալեքսանդր Պորտնոյը 33 տարեկան է: Հրեա է: Ինչպես բոլոր հրեաները, գոնե նրանց ճնշող մեծամասնությունը, հաջողել է կարիերայում: Ամեն դեպքում` հասարակության ոչ ամենավերջին ներկայացուցիչն է, ավելին ` նրա սոցիալական դիրքը բարձր է միջինից: Մարդու իրավունքների, հավասար հնարավորությունների, արդարության եւ բոլոր տեսակի նման դրական բաների ջատագով է, նույնիսկ առավել` առաջամարտիկ պայքարող:

Շաբաթ 26 Հունվար 2019 09:48 Սեր ու պարտություն. հանուն ինչի՞ են պատերազմները Երբ գնում էի գիրքը, չէի էլ նկատել, որ փաթեթավորմանը Տարոյի խաղաքարտեր են կցված, թեպետ գրավաճառը զգուշացրել էր` գուշակության ձեռնարկ-գիրք է: Թերթեցի առաջին էջերը, սկզբում ներկայացվում էր Տարոյի եւ Ավագ արկանների մասին տեղեկություն, հետո վեպի հիմնական հերոսների անուններն ու ծննդաբանությունը` «Ով ով է գրքում» վերնագրի ներքո: Մի քիչ զարմացա` փոքր գրքույկ է, հերոսներին այդքան էլ դժվար չի լինի մտապահել: Թե որքան սխալ էի կանխակալ կարծիքումս, պարզ դարձավ «երկու սեռի տիկնանց համար մեծ գաղտնիքի առաջին բանալին» բացելուց հետո:

Շաբաթ 19 Հունվար 2019 09:32 «Կեսգիշերի զավակները». հեքիաթ պետության մասին Ամինա Սինայը բարձր բղավեց` «ջանըմ, ժամանակն է», Ահմեդ Սինայը կնոջը` հարեւան Հոմի Քաթրաքի ստուդըբեյքերով ծննդատուն հասցրեց, որտեղ նրանց մյուս հարեւանը` երեխաներին ատող մանկաբարձ Նարլիկարը բարեհաջող ընդունեց ծնունդը: Սալիմ Սինայը լույս աշխարհ եկավ 1946 թվականի օգոստոսի 15-ի կեսգիշերի առաջին զարկի հետ: Այդ պահին էր ծնվում նաեւ Նոր Հնդկաստանը, երբ 70 օր վերջնագիր ունեցող գաղութարար բրիտանացիներն արդեն հեռացել էին երկրից: Բայց հնդկական օրացույցի կեսգիշերն ուներ նաեւ այլ զավակներ` հազար ու մի, յուրաքանչյուրը`գերբնական ունակությամբ:

Լրահոս

Հայաստանն ու աշխարհը | Նոյեմբեր 24, 2024 22:30
Ազատական Արեւմուտքի վերջը

Պահոց | Նոյեմբեր 23, 2024 23:30
Թումանյանի դստեր անտիպ նամակները. «Խաթրոլոգիան» եւ փչացված վերարկուն

Հայաստանն ու աշխարհը | Նոյեմբեր 22, 2024 17:25
Անգելա Մերկելի հուշերը. «Պուտինն ինձ ասաց. «դու հավերժ կանցլեր չես լինելու»

Անի Հակոբյան - Mediamax.am