Մարի Թարյան

Մարի Թարյան
Մեդիամաքսի զարգացման տնօրեն

Երեքշաբթի 8 Հուլիս 2025 14:48 Մայր լինելը համակարգ եւ պայմաններ չի ճանաչում Խոնարհում բոլոր մայրերին, հատկապես՝ մայրիկիս ու նրանց, որոնք չորս կամ ավելի բալիկ են մեծացնում։

Չորեքշաբթի 24 Օգոստոս 2022 12:42 Երեւանն ԱՆհարմարեցված քաղաք է հետիոտնի համար Երեւանն իմ տեսած ամենից ԱՆհարմարեցված քաղաքն է հետիոտնի համար։ ԱՆհարմարեցված և ոչ թե անհարմար, որովհետեւ դժվար թե քաղաքը նախագծողները մայթերը հատուկ հնարավորինս նեղ ու առանց ծառերի նախատեսեին։

ՈՒրբաթ 25 Մարտ 2022 13:26 Արցախում հումանիտար ճգնաժամ է, մարդկությունը՝ ոչ հումանիստ Համալսարանում ուսանողներիս հետ հերթական դասն այս շաբաթ որոշեցի նվիրել լրագրողական հեղինակային տեքստին ու դասին ընդառաջ՝ իմ գրած մի քանի սյունակ ընտրեցի, որպեսզի օրինակներով քննարկենք հեղինակային տեքստի նրբությունները: Սյունակներն ընտրելիս աչքերս արագ վազում էին վերնագրերիս վրայով, եւ համարձակություն չունեցա բացել Շուշիի մասին գրածներս:

Շաբաթ 14 Նոյեմբեր 2020 08:41 Տեր կանգնենք զոհվածների ընտանիքներին Պատերազմը նորից սառեց օդում: Եղբայրս շուտով տուն կգա:Երկու օր է՝ չի զանգել, չենք խոսել հետը: Ու եթե նախորդ օրերի չզանգերից սիրտս քարանում էր, հիմա գոնե իր համար հանգիստ եմ, էլ կռիվ չկա: Հիմա ուղղակի ուզում եմ գալուց առաջ անպայման զանգի, անակնալ չգա, որպեսզի եղբորս խնդրեմ իր հետ վարդագույն քաղցր բամբակ բերի եւ որպեսզի քրոջս աղջիկը մեր տանը լինի այդ օրը:

Երկուշաբթի 19 Հոկտեմբեր 2020 21:44 Ինչպես կոնյակ խմեցինք Ստեփանակերտի օդակայանում Ստեփանակերտից «Մենք ենք մեր սարերը» հուշարձան ճանապարհը հեռու չէ, այնտեղից էլ Ստեփանակերտի օդակայան՝ մի քանի քայլ, կարող ենք ոտքով էլ գնալ:

Երկուշաբթի 28 Սեպտեմբեր 2020 19:16 Մեր հաղթանակը՝ հանուն մեծ սիրո եւ մեծ սիրով Մի աչքս՝ փակ, մյուսը՝ կիսաբաց, սահում է հեռախոսիս էկրանով: Մի քանի վայրկյան ու պատերազմ բառը մեխվում է գլխումս, ստիպում կայծակնային արագությամբ վեր թռչել տեղիցս:

Չորեքշաբթի 10 Հունիս 2020 08:40 Չախտորոշված «քովիդն» ու ակացիաների անտանելի բույրը Ակացիաների բույրը տարածվում է Զաքյան փողոցի վրա գտնվող բնակարանում, որտեղ ապրում եմ (հանգամանքների բերումով) արդեն մոտ մեկ ամիս: Թեեւ բնակարանը 6-րդ հարկում է, բայց ինչ-որ կերպ այդ բույրը, որ երբեք չեմ սիրել ու անգամ ալերգիկ ազդեցություն է թողնում վրաս (անմիջապես սկսում եմ փռշտալ), հասնում է իմ հոտառությանը՝ կտրել-անցնելով երկար ճանապարհ: Ամենամոտ տարածքը, որտեղ տեսել եմ ակացիաներ, Կիրովի այգին է՝ տնից բավական հեռու եւ պատուհանից ոչ տեսանելի: Հատկապես, երեկոյան ժամերին այդ բույրն ամեն անգամ քամու հետ «ներխուժում» է սենյակ ու շատ ուժեղ զգացվում տանը:

ՈՒրբաթ 3 Ապրիլ 2020 08:55 Ծայրահեղությունները մեզ վերածում են էմոցիաների կծիկի Ծայրահեղությունից ծայրահեղություն ընկնելու մեր սովորությունը, կարծես, անցել է մաշկի տակ ու մետաստազներ տվել: Մենք չգիտենք՝ իրավիճակին սառը գլխով նայելու ձեւը: Անգլերեն լավ բառ կա, որ ինչքան էլ փորձենք թարգմանել, հավանաբար, իմաստն այդպես էլ չենք կարողանա լիարժեք արտահայտել՝ «calm down»:

Երկուշաբթի 11 Նոյեմբեր 2019 17:37 Դու այն ես, ինչ գրում ես «Դու այն ես, ինչ կարդում ես» բանաձեւն իր «երկվորյակն» ունի՝ «դու այն ես, ինչ գրում ես»։ Հաճախ մեդիայի ներկայացուցիչները, հղում անելով առաջինին, մոռանում են երկրորդի մասին ու այդպես փորձում արդարացնել ցածրորակ բովանդակության արտադրությունը։ Բայց իրականում, գործընթացը երկու ուղղությամբ է ընթանում, եւ դու իսկապես դառնում ես այն, ինչ գրում ես։

Երեքշաբթի 16 Ապրիլ 2019 17:51 Անկեղծ երազելու ուժն ու Գրեբենշիկովից «գողացված» ժպիտը Մեզ բաժանում է մի քանի մետր ու երեք շարք մարդ։ 65-ամյա մարդը սահեցնում է մատները կիթառի լարերի վրայով, դահլիճը լցնում իր «հյուսիսային» ձայնով, եւ այդ ընթացքում ժպիտս այնքան լայն է բացվում, որ մտածում եմ՝ առավոտյան դեմքիս մկանները, հաստատ, ցավելու են։

Չորեքշաբթի 6 Փետրվար 2019 09:15 300 դրամ աշխատավարձն ու ազնիվ լրագրողը ԵՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ուսանող էի, եթե չեմ սխալվում՝ երկրորդ կուրսի: Մի քանի տեղ փորձել էի աշխատանք գտնել եւ քանի որ ժամը 13:00-ից հետո ազատ էի, կարծում էի՝ կկարողանամ թղթակցել որեւէ լրատվամիջոցի: Մտածում էի, որ արդեն մեծ եմ, ու ժամանակն է գումար վաստակելու եւ մի փոքր անկախանալու ընտանիքից: Որոշ փորձերից, տպագրվելուց եւ չվճարվելուց հետո՝ նեղսրտում էի:

Երեքշաբթի 17 Հուլիս 2018 15:35 Վախերի եւ կյանքի արանքում Ես վախենում էի բարձրությունից: Վախենում էի, որ ոչ թե կընկնեմ, այլ ձեռքիցս ինչ-որ կարեւոր բան կգցեմ: Եթե անգամ ձեռքերումս ոչինչ չէր լինում, միեւնույնն է` բարձրից ներքեւ նայելիս ինձ մոտ միշտ կար ենթագիտակցական վախ, որ ինձ համար շատ թանկ բան սահում է ափերիցս դուրս, եւ ազատ անկումն ինձանից խլում է այն:

Հինգշաբթի 10 Մայիս 2018 17:29 Շիրակացի ճեմարանի սաներն ու նոր Հայաստանի դեմքը Մանկությանս, նույնիսկ ամենավաղ տարիքի, դրվագները լավ եմ հիշում. զարմանալի ճշգրտությամբ: Հաճախ եմ վերադառնում անցյալ ու ինքս ինձ քննում` չկտրելու համար ներաշխարհիս կայացման թելը, ինքս ինձ ճանաչելու անվերջ գործը սիրելի զբաղմունքս է:

29 Ապրիլ 2018 19:42 Լռեցնենք աղմուկն ու լսենք իրար Հայաստանի հասարակությունը հրաշալի օրեր է ապրում. մարդկանց զգալի մասի մոտ անտարբերությունն ու հիասթափությունը, վերջապես, իրենց տեղը զիջում են սեփական կարծիքի եւ իրավունքների համար պայքարելու վճռականությանը:

ՈՒրբաթ 27 Ապրիլ 2018 11:24 Մի՛ թաքցրեք ձեր խիղճը համակարգչի ստեղների արանքում Քաղաքացիական պայքարը, ինչպես որ պետք է լիներ, որոշակի փուլից վերածվեց քաղաքական պայքարի: Շատ քաղաքացիներն այդ ոչ այնքան նուրբ պահը, գուցե, չնկատեցին կամ չզգացին, բայց տեղեկատվական պատերազմն ընթացքի մեջ է:

Շաբաթ 24 Փետրվար 2018 09:00 Երեւանը, որ ապրում եմ շաբաթ օրերին Ես ապրում եմ շաբաթ օրերին, նախորդողներում կյանքն է ապրում ինձ: Կիրակին պատուհան է այդ ապրումների միջեւ: Շաբաթ օրերի Երեւանի մեջ ինչ-որ մոգական բան կա՝ այդպես էլ մինչեւ վերջ չբացահայտվող գեղեցկություն եւ ժամանակի օրենքներին դեմ գնացող ռիթմ:

Երեքշաբթի 30 Հունվար 2018 09:33 Զորակոչված եւ զորացրված եղբայրներս Սեղանից վերցնում եմ նարինջն ու նետում եղբորս կողմը: Հանկարծակիի է գալիս, բայց չի թողնում ընկնի հատակին:

Երեքշաբթի 21 Նոյեմբեր 2017 09:17 Ավելի լավ է լինելու Վերջին օրերին ֆեյսբուքի ընկերներիս գրառումներում հաճախ տեսնում էի «Ավելի վատ ա լինելու» վերտառությամբ մի տեսանյութ. ամեն անգամ, երբ այն հայտնվում էր` ներքին ընկճվածություն էի ապրում եւ չէի անցնում հղումով:

Երկուշաբթի 25 Սեպտեմբեր 2017 17:12 Երկու մայր, երկու որդի եւ իմ անզորությունը Վագոնի դռները դեռ չեն փակվել, կկոցած աչքերով որսում եմ միակ ազատ տեղն ու անհաստատ քայլերով մոտենում վերջին փոքրիկ նստարանին: Գլուխս այնքան ծանրացած է, որ թվում է` դռները հենց ուղեղիս մեջ են շրխկոցով փակվում:

Չորեքշաբթի 16 Օգոստոս 2017 14:04 Ուսերիս ծանրացած ուրիշի մերկ խիղճը Փոքրիկ մատները շարժվում են խոտերի արանքում, մերկ նորածինը մենակ պառկած է ծառի տակ, ես լալիս եմ՝ կոկորդս այրող ցավով: Քարացած ծանրությամբ կոպերս պոկում եմ աչքերիցս ու խեղդվողի պես ագահորեն կուլ տալիս թթվածինը:

Լրահոս

Հատուկ ռեպորտաժներ | Հուլիս 9, 2025 17:54
Զեմֆիրայի կախարդանքն ու Գագիկին օգնած «անծանոթ տյոտյան»

Հասարակություն | Հուլիս 9, 2025 18:01
Հուլիսի 12-13-ի արշավները. Հյուսիսային Արագած, Մանթաշի ջրվեժ ու թումանյանական Թմկաբերդ

Արտաքին քաղաքականություն | Հուլիս 9, 2025 12:13
Նիկոլ Փաշինյանն Աբու Դաբիում վաղը կհանդիպի Իլհամ Ալիեւին

Մարի Թարյան - Mediamax.am