Մեդիամաքսը շարունակում է ներկայացնել «Վաշտի աղջիկները» հատուկ նախագիծը: Նախագծի 2-րդ մասի հերոսուհիները Մարշալ Արմենակ Խանփերյանցի անվան ավիացիայի ռազմական ինստիտուտի կուրսանտներն են: Այսօրվա հերոսը կուրսանտ Նարինե Մուրադյանն է:
«Ուզում եմ կոտրել կարծրատիպերը»
Նարինե Մուրադյանը 17 տարեկան է: Սովորում է Հակաօդային պաշտպանության ֆակուլտետի (ՀՕՊ) 1-ին կուրսում:
Ծնվել է Գյումրիում: Ռազմական գործը որպես մասնագիտություն ընտրելու քայլը, հայրենիքի հանդեպ ունեցած սիրուց բացի, այլ պատճառ էլ ունի.
«Ուզում եմ կոտրել կարծրատիպերը, թե հայ աղջիկը բանակում տեղ չունի, պետք է միայն իր ընտանիքի կողքին լինի»:
Չնայած բանակի հանդեպ սերը մանկուց է եղել՝ մասնագիտության ընտրության որոշումը մեր հերոսի համար հապճեպ ու անսպասելի էր: Մոտ մեկ շաբաթում ընտրել է ուսման վայրն ու անհրաժեշտ հայտը ներկայացրել զինվորական կոմիսարիատ:
«Ծնողներիս համար որոշումս անընդունելի է»
Մասնագիտության ընտրության հարցում Նարինեի որոշումը ծնողների համար այնքան էլ ուրախալի չի եղել: Ասում է՝ հատկապես Շիրակի մարզում նահապետական կարգերը դեռ պահպանվում են. շատերի համար աղջկա՝ բանակում ծառայելն ընդունելի չէ:
Նարինե ՄուրադյանըԼուսանկարը` Մեդիամաքս
«Ծնողներիս համար որոշումս մինչ օրս անընդունելի է: Բայց նրա համար, որ հետագայում չմեղադրեմ նրանց, թե իրենց քայլով ազդել են իմ կյանքի ընթացքի վրա, դեմ չկանգնեցին: Համազգեստով ինձ առաջին անգամ տեսնելիս գուցե եւ հպարտություն զգացին, սակայն նրանց համար հաճելի չէ, երբ այդ համազգեստն աղջիկն է կրում»:
Նարինեն պատմում է, որ իր ընտրությունը հաճելի չէ նաեւ քրոջ ու եղբոր համար, սակայն, հաշվի առնելով այն հանգամանքը, որ ուսումն ավարտելուց հետո իրենց քույրը հայրենիքի պաշտպան է դառնալու, զիջումների են գնացել:
Չմոռանալ կանացիության, լավ մայր ու զավակ լինելու մասին
Դասապատրաստությունից ու տարատեսակ զբաղվածությունից բացի, Նարինեն չի մոռանում իր կանացիության մասին:
«Աղջիկը կարող է տղաներից շատ ավելի լավ ծառայել, սակայն, կրելով այս համազգեստը, երբեք չպետք է մոռանա իր սեռի մասին, այն մասին, որ պետք է լինել նաեւ ընտանիքի լավ մայր եւ լավ զավակ: Կարծում եմ՝ ամեն ինչ հնարավոր է համատեղել»:
Նարինեն հույս ունի, որ կյանքն իրեն անակնկալ չի մատուցի, եւ ինքը կկարողանա իր ընտրած բարդ մասնագիտությունը համատեղել ընտանեկան կյանքի հետ:
Նարինե ՄուրադյանըԼուսանկարը` Մեդիամաքս
«Բայց գիտակցում եմ, որ, նախքան սպա լինելը, ես հայ աղջիկ եմ, իսկ յուրաքանչյուր հայ աղջկա պարտքը հայրենիքի համար զավակ ծնելն է»:
Նարինեն կարծում է, որ կինը բանակում կարեւոր դեր ունի եւ հույս հայտնում, որ մի օր զինվորական ծառայությունը պարտադիր կլինի նաեւ աղջիկների համար:
Ընկալումների ու փոփոխությունների մասին…
Ռազմական ինստիտուտում անցկացրած մի քանի ամիսը շատ բան է փոխել մեր հերոսի կյանքում: Ասում է՝ հիմա ավելի շատ է գնահատում հայրենիքը, գիտակցում բանակի դերը՝ հայրենիքի սահմանների պաշտպանության եւ ամրապնդման հարցում:
«Ի սկզբանե ուզում էի մեխանիկ դառնալ՝ ռազմական ինքնաթիռի տեխնիկ, սակայն աղջիկների համար այդ բաժնում ընդունելություն չկար, ընտրեցի ՀՕՊ-ը, ինչի համար շատ ուրախ եմ: Այն իմ խառնվածքին ավելի համապատասխան է»:
Նարինեն ու նրա համակուրսեցի աղջիկները երեկոյան ճաշից հետո տուն են գնում, իսկ առավոտյան ժամը 8-ին լինում ինստիտուտում, որտեղ սկսվում է դասերով ու վարժություններով հագեցած օրը:
Ազատ ժամանակ մեր հերոսը շատ քիչ է ունենում: Դասապատրաստությունից զատ նաեւ գրքեր է կարդում: Ապագայի մասին խոսելիս մի պահ կանգ է առնում ու նշում. «Հրամանատարի դիրքում ինձ դեռ չեմ պատկերացնում…»:
Սիրանուշ Եղիազարյան
Լուսանկարները՝ Մարիամ Լորեցյանի
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: