Մեդիամաքսը եւ UWC Դիլիջան քոլեջը «Դիլիջանում՝ ինչպես տանը» համատեղ նախագծում ներկայացնում են տարբեր երկրներից ժամանած ուսանողների պատմությունները՝ Դիլիջանի եւ Հայաստանի մասին:

Ջորջիանա, Մեքսիկա, UWC Դիլիջան’17

Անցել է գրեթե երկու տարի, ինչ UWC Դիլիջան քոլեջում ուսումս ավարտելուց հետո վերադարձել եմ տուն: Այն պահին, երբ ինքնաթիռը վայրէջք էր կատարում, ինձ համակեց տուն վերադառնալու զգացումը: Բայց ես կարոտում էի Հայաստանն այն պահից, ինչ հեռացել էի, եւ նույնիսկ այնժամ, երբ վերջապես տանն էի՝ Մեքսիկայում: 

Մեզանից շատերի համար, ովքեր սովորել են UWC Դիլիջանում, Հայաստանը դարձել է մի վայր, որտեղ մենք սնուցվել ու դարձել ենք այնպիսիք, ինչպիսիք որ կանք հիմա: Մեզ համար շատ թանկ է Հայաստանի պատմությունը, մենք հպարտանում ենք նրանով, նշում ենք նրա հետ կապված ուրախությունն ու ապրում նրա ցավով: Ինչպես մեր ավարտական միջոցառման ժամանակ ասաց UWC Dilijan քոլեջի համահիմնադիր Վերոնիկա Զոնաբենդը՝ «մենք դառնում ենք հայեր՝ մեր իսկ ընտրությամբ»:

Նախորդ ամառ հնարավորություն ունեցա վերադառնալ Հայաստան՝ դպրոցում պրակտիկա անցնելու համար: Հայաստան եկա պատմական պահի՝ «Թավշյա հեղափոխությունից» հետո ու ականատեսն եղա այն միասնության եւ սիրո, որը կար մարդկանց մեջ: Ես տեսա, թե ինչպես էին մարդիկ նոր էջից գրում իրենց պատմությունը եւ թե ինչպես էին նրանք ընթանում առաջ՝ որպես ժողովուրդ: Ես ոգեշնչված ու ուրախ էի, որ հնարավորություն ունեցա ասել, որ կապ ունեմ այս հիանալի երկրի հետ եւ հպարտություն զգացի՝ այն իմ տունն անվանելու հնարավորությանս համար: 

Ջորջիանան

Լուսանկարը` UWC Դիլիջան

Այլեւս ուսանող չլինելով՝ ես քոլեջին այլ հայացքով էի նայում: Ականատես եղա բազմաթիվ մարդկանց ահռելի ջանքերի ու աշխատանքների, որոնք ներդրված են դպրոցի յուրաքանչյուր նախագծի եւ գաղափարի մեջ: Բացահայտեցի Դիլիջանը՝ այդ փոքր քաղաքը: Լսեցի հաջողության եւ ձախողման պատմություններ, որոնց  շնորհիվ Հայաստան որպես տուն եմ ընկալում: 

Հայաստանում ավարտեցի իմ ճանապարհորդությունը «Ավրորա» մրցանակաբաշխության նախապատրաստական աշխատանքներին մասնակցությամբ: Ծանոթացա ինձ երբեւէ հանդիպած ամենաոգեշնչող եւ հոգատար մարդկանց հետ, ովքեր ապացուցում են, որ բնավ էլ պետք չէ սուպերհերոս լինել՝ աշխարհը փրկելու, շատերի կյանքը բարելավելու համար: Այո, նույնիսկ ամենափոքր քայլերը կարող են բարելավել բազմաթիվ մարդկանց կյանքները: 

Ջորջիանան` դասընկերների հետ

Լուսանկարը` UWC Դիլիջան

Այս փորձառությունը Հայաստանն ինձ ավելի մոտ դարձրեց: Շնորհակալ են այն ժամանակի համար, որն անցկացրել եմ Հայաստանում, այն ընկերների համար, որոնց ձեռք եմ բերել եւ, իհարկե, այն հիշողությունների համար, որ ունեմ գեղեցիկ սարերով այս երկրից: 

Անհամբերությամբ սպասում եմ հաջորդ հնարավորությանս՝ Երեւանում վայրէջք կատարելիս Արարատը կրկին տեսնելու համար: Հավանաբար, այդ հնարավորությունը կունենամ 2019 թվականին: