2015 թվականի ապրիլին, Հայոց Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի նախաշեմին, The Guardian-ը Հայաստանի եւ Սփյուռքի իր ընթերցողներին առաջարկեց պատմել, թե ինչ ազդեցություն է թողել Ցեղասպանությունը իրենց ընտանիքների վրա:
New East Network-ի կողմից տարվող այս նախագծին արձագանքեց ավելի քան 500 մարդ՝ ուղարկելով նամակներ, լուսանկարներ եւ այլ նյութեր, որոնց մի մասը ներկայացվել էր կայքում:
Մեկ տարի անց, Հայոց Ցեղասպանության 101-րդ տարելիցի նախաշեմին, Մեդիամաքսը եւ The Guardian-ը որոշեցին համատեղ ներկայացնել չհրապարակված նյութերի մի մասը: 
Սառա Լեա Վիթսոն, ԱՄՆ
Մայրիկիս ընտանիքը խորապես խոցվել է Ցեղասպանությունից:
Միայն մայրական պապս է կարողացել փրկվել՝ նա թաքնվել էր, երբ թուրքերը կոտորել են նրա ընտանիքի անդամներին: Պապիկիս փրկել են միսիոներները՝ նրան միայնակ գտնելով ծառի վրա: Միսիոներները նրան տարել են Լիբանանի մանկատուն:
Իմ մեծ տատիկը աքսորվել էր Դեր Զորի անապատ, որտեղ ճանապարհին կորցրել էր իր նորածին երեխային: Հետագայում Լիբանանում նա ունեցել էր տատիկիս. այնտեղ նա ապաստան էր գտել փախստականի կարգավիճակով:
Տատիկս եւ պապիկս ապրել են անօթեւան, անապահով փախստականների կարգավիճակում, անցնելով պատերազմների միջով, որոնք անգամ իրենցը չէին՝ Իսրայելա-պաղեստինյան, Լիբանանի եւ Հորդանանի: Տատիկս եւ մորեղբայրս հետագայում սպանվեցին Հորդանանում՝ Սեւ սեպտեմբերի ժամանակ:
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: