2024 թ. հոկտեմբերին UWC Dilijan քոլեջը տոնում է հիմնադրման 10 տարին: Այս տասնամյակի ընթացքում այն կարողացել է փոխակերպել աշխարհի տարբեր ծայրերից շուրջ հազար շրջանավարտների կյանքի ուղին:
Դիլիջանում միջազգային դպրոց հիմնելու գաղափարը պատկանում է սոցիալական ներդրողներ եւ ձեռնարկատերեր Ռուբեն Վարդանյանին եւ նրա կնոջը՝ Վերոնիկա Զոնաբենդին:
Մեդիամաքսը զրուցել է UWC Դիլիջանի շրջանավարտներից մի քանիսի հետ:
26-ամյա Ֆիլիպ Վոլքը Իտալիայի Տրենտո քաղաքից: Այժմ նա ապրում է Լոնդոնում եւ աշխատում Վերակառուցման եւ զարգացման եվրոպական բանկում (ՎԶԵԲ):
Բարդ ընտրություն
2014 թվականին, երբ Ֆիլիպը որոշել էր սովորել UWC ցանցում, Իտալիայի ազգային կոմիտեն նրան առաջարկեց ընտրության երկու տարբերակ՝ UWC Atlantic-ը Ուելսում եւ UWC Dilijan-ը Հայաստանում: Վերջինս այդ տարի նոր էր բացվել, ինչն էլ վճռորոշ դեր խաղաց Ֆիլիպի որոշման մեջ:
«Ուզում էի երկու մասի կիսվել: UWC Atlantic-ը ամրոց է՝ նման Հոգվարթսին: Բայց այն միտքը, որ Դիլիջանի դպրոցը նոր էր եւ հնարավորություն կա ամեն ինչ զրոյից ստեղծելու եւ դա նորովի անելու, շատ հրապուրիչ էր»,- հիշում է Ֆիլիպը:
Դիլիջանի դպրոցի օգտին էր նաեւ Հայաստանի լեռնային բնությունը, որը Ֆիլիպին հիշեցնում էր հայրենի միջավայրը՝ Դոլոմիտյան Ալպերը:
Լուսանկարը` Ֆիլիպ Վոլքի արխիվից
«Հիշում եմ մեր առաջին հանդիպումը դպրոցի տնօրեն Ջոն Փադեֆուդի հետ, որն ասում էր, որ մենք չենք կրկնօրինակելու ցանցի մյուս դպրոցներին եւ փոխարենը ստեղծելու ենք նորը՝ հետագայում դա փոխանցելով գալիք սերունդներին: Ռիսկի դիմելու եւ ամեն ինչ նորովի անելու պատասխանատվությունը մեզ համար շատ ոգեւորիչ էր»,-պատմում է Ֆիլիպը:
Կրթության առանձնահատկությունները
Ֆիլիպի խոսքով՝ UWC դպրոցների կրթական ծրագիրը լիարժեք համապատասխանում է տարբեր ազգեր ներկայացնող աշակերտների համատեղ ուսուցմանը եւ անգամ դասերից դուրս էլ դպրոցը լի է գիտելիքով, փորձառությամբ եւ բազմակարծությամբ:
«Մեր քննարկումները շարունակվում մինչեւ ուշ գիշեր: Աշխարհի տարբեր ծայրերից եկած մարդկանց մեկ տեղում հավաքելն արդեն իսկ երաշխավորում է, որ շատ հետաքրքիր զրույցներ են սպասվում»,- ասում է Ֆիլիպը:
Դիլիջանում ստացած կրթության մեկ այլ առանցքային գործոն է ուսուցչի դերը, որի միանգամայն փոխակերպում է ուսուցիչ-աշակերտ հարաբերությունների սովորական ընկալումը:
«Ես Իտալիայում շատ լավ դպրոցում եմ սովորել, բայց դա սովորական դպրոց էր, ուստի ինձ համար ուսուցիչը նա էր, ով քննում ու գնահատական էր դնում: UWC-ում եւ IB կրթական ծրագրում ընդհանուր առմամբ, ուսուցիչը գնահատական չի նշանակում, նա կարծես քո մարզիչը լինի»,-ասում է Ֆիլիպը՝ կրթական գործընթացը նմանեցնելով մարաթոն վազելուն, երբ աշակերտը շարժվում է իր սեփական արագությամբ, բայց ուսուցիչն է, որ պատրաստում է նրան այդ վազքին:
Լուսանկարը` Ֆիլիպ Վոլքի արխիվից
Այն հանգամանքը, որ ուսուցիչներն աշակերտների հետ ապրում են նույն տարածքում, մեծ ազդեցություն է ունենում ոչ միայն ակադեմիական, այլեւ անձնային շփման տեսանկյունից:
«Ուսուցիչներն այստեղ կարողանում են աշակերտի կողքին լինել նաեւ դժվար պահերին, երբ նրանք կարոտում են տունը կամ սթրեսային իրավիճակում են հայտնվում»,- բացատրում է Ֆիլիպը:
Կրթություն եւ նոր նվաճումներ
2016 թվականին UWC Դիլիջանն ավարտելուց հետո Ֆիլիպն ընդունվել է Լոնդոնի համալսարանական քոլեջ, որտեղ սովորել է պատմություն, քաղաքականություն եւ տնտեսություն բաժնում՝ տնտեսության վրա շեշտադրմամբ: «Ավելի շատ մասնագիտացա հետխորհրդային տարածաշրջանի երկրների վրա»,-ասում է Ֆիլիպը:
Բակալավրի աստիճան ստանալուց հետո նա որոշել է չշտապել մագիստրոսական կրթական ծրագիր ընտրելու հարցում՝ փոխարենը իրեն փորձելով աշխատանքային շուկայում: Սկսել է պրակտիկա անցնել տարբեր ընկերություններում, որոնց շարքում էր նաեւ Ռուբեն Վարդանյանի RVVZ հիմնադրամը Մոսկվայում: Երկար բացակայությունից հետո կարողացել է վերադառնալ նաեւ հայրենի համայնք, եւ այնտեղ եւս օգտակար լինել:
Լուսանկարը` Ֆիլիպ Վոլքի արխիվից
Այս ճամփորդությունից հետո Ֆիլիպը, վերջապես, հասկացել է, թե որ ուղղությամբ է ցանկանում շարունակել իր կրթությունը, եւ այս ուսումնական տարվանից սովորում է UCL-ի ենթակառուցվածքների ներդրումներ եւ ֆինանսներ բաժնի մագիստրատուրայում: Զուգահեռաբար շարունակում է աշխատել Վերակառուցման եւ զարգացման եվրոպական բանկում, որտեղ ընդունվել էր դեռեւս 2022 թվականին:
Նավարկություն միջմշակութային միջավայրում
ՎԶԵԲ-ում Ֆիլիպի աշխատանքի առանցքում այնպիսի նորարարական գործիքների օգտագործումն է, որը կօգնի բանկին ներդրումներ կատարել բարձր ռիսկային, բայց կայունություն ապահովող ոլորտներում, ինչպիսին, օրինակ, կլիմայի փոփոխության մեղմացումն է:
Նա ընդգծում է, որ իր այսօրվա աշխատանքը լիարժեք համապատասխանում է UWC-ում սովորած արժեքներին:
«Ավելի քան 70 երկրներից գործընկերների հետ եմ աշխատում, եւ ամեն ինչ կայունության, բազմակողմանիության ու միջերկրային համագործակցությունների մասին է: Այս ամենը լիարժեք համադրելի է նրա հետ, ինչ սովորել եմ UWC Dilijan-ում»,-ասում է Ֆիլիպը:
Նրա խոսքով՝ UWC-ն իրեն նախապատրաստել է բազմամշակութային միջավայրում աշխատելուն՝ ինչպես պրակտիկ, այնպես էլ անձնային շփումների մակարդակում:
«Մեզ սովորեցրել են մտածել, որ ամեն ինչ կարելի է զրոյից նախագծել կամ այլ կերպ անել: Մենք սովորել ենք դժվար, բայց անհրաժեշտ հարցեր տալ՝ հասկանալու համար, թե որն է տվյալ գործն անելու լավագույն միջոցը»,- նշում է Ֆիլիպը:
Նրա համար ամենեւին էլ զարմանալի չէ, որ UWC-ի բազում շրջանավարտներ են աշխատում միջազգային կազմակերպություններում: Նրանք բոլորն էլ աշխարհը շարունակ բացահայտելու մեծ ձգտում ունեն:
«UWC-ի հետ կապված մի տարօրինակ բա կա. բոլոր շրջանավարտները միմյանց հետ շատ արագ ու հեշտ լեզու են գտնում, նույնիսկ նրանք, ովքեր սովորել են ոչ թե նույն դպրոցում, այլ ցանցի դպրոցներից մեկում: Երբ ինչ-որ մեկի հետ շատ արագ եմ մտերմանում եւ հետո իմանում, որ UWC-ի շրջանավարտ է, հասկանում եմ, թե գաղտնիքը որն էր», - ասում է Ֆիլիպը:
Աշխարհին պետք են երազողներ, որոնք գործում են
Այս տարիների ընթացքում Ֆիլիպը մի քանի անգամ հանդիպել է Ռուբեն Վարդանյանին եւ նրա կնոջը՝ Վերոնիկային։ Ադրբեջանի իշխանությունների կողմից Ռուբեն Վարդանյանի ձերբակալության լուրը նրա համար շոկային էր:
«Մենք նշում ենք UWC Dilijan-ի 10-ամյակը, որովհետեւ Ռուբենը Վարդանյանը Վերոնիկայի հետ միասին այս խելահեղ գաղափարն ունեցավ՝ ստեղծելու մի բան, որը դուրս էր որեւէ մեկի երեւակայությունից: Ռուբենի նվիրումը ոչ միայն այս, այլեւ Հայաստանում շատ այլ նախագծերին, շատ ավելին է, քան պարզապես բարեգործություն. նրա ծրագրերը խթանիչներ են ավելի լայն էկոհամակարգի համար»,- ասում է Ֆիլիպը։
Նույն նվիրումը, որը դրված էր դպրոցի ստեղծման ակունքներում, դարձավ UWC Dilijan-ում գտնվող բոլոր մարդկանց ընդհանուր առաքելությունը: Նրանք կիսում են գրող Սառա Բան Բրեաթնաչի կողմից հնչեցված հետեւյալ գաղափարը. «Աշխարհը կարիք ունի երազողների, եւ աշխարհը կարիք ունի գործողների: Բայց ամենից ավելին, աշխարհը կարիք ունի երազողների, որոնք գործում են»:
«Մենք պետք է կարողանանք տեսնել մեծ պատկերը, թե իրադարձությունները դեպի ուր են զարգանում, տեսնենք, թե դեպի ուր է գնում աշխարհը եւ թե մենք ինչ ենք ուզում աշխարհի համար: Սրա հետ մեկտեղ, պիտի հասկանանք, որ ամեն ինչ ինքն իրեն տեղի չի ունենալու, ուստի պատկերը վերեւից տեսնելով՝ պետք է ներքեւից վերեւ զարգացման համար լուծումներ եւ գործիքներ ստեղծենք: Սա այն է, ինչ սովորել ենք UWC Dilijan-ում»,- ներկայացնում է Ֆիլիպը:
Լուսանկարը` Ֆիլիպ Վոլքի արխիվից
Նրա մտքում վառ է մնացել Դիլիջանի դպրոցում անցկացրած վերջին երեկոն, երբ բոլորը միասին խմբվել էին խարույկի շուրջ:
«Եվ հանկարծ մեզանից մեկն ասաց, որ սա վերջին երեկոն է, երբ մենք բոլորս միասին ենք: Երկու տարի շարունակ ամեն օր գրեթե 24 ժամ միասին անցկացնելուց հետո մենք գիտակցեցինք, որ այլեւս երբեք չենք կարողանալու վերստեղծել այդ պահը: Բայց հետո գալու է նոր սերունդ եւ նույն կախարդանքը տեղի է ունենալու նրանց հետ: Բարի նախանձով եմ նայում նրանց, որ շաբաթներ առաջ նոր են ժամանել Դիլիջան եւ առջեւում ունեն այդ հիանալի ճամփորդությունը»,- ամփոփում է Ֆիլիպը:
Գայանե Ենոքյան
Կարծիքներ
Հարգելի այցելուներ, այստեղ դուք կարող եք տեղադրել ձեր կարծիքը տվյալ նյութի վերաբերյալ` օգտագործելուվ Facebook-ի ձեր account-ը: Խնդրում ենք լինել կոռեկտ եւ հետեւել մեր պարզ կանոներին. արգելվում է տեղադրել թեմային չվերաբերող մեկնաբանություններ, գովազդային նյութեր, վիրավորանքներ եւ հայհոյանքներ: Խմբագրությունն իրավունք է վերապահում ջնջել մեկնաբանությունները` նշված կանոնները խախտելու դեպքում: