Ներկայացնում ենք ամերիկացի քաղաքագետ, Eurasia Group-ի նախագահ Իեն Բրեմերի հոդվածի հայերեն թարգմանությունը:

Իեն Բրեմեր

Դոնալդ Թրամփի երկրորդ ժամկետն ավելի մեծ ազդեցություն է ունենում համաշխարհային քաղաքականության վրա, քան առաջինը: Այն ժամանակ նա ավելի սահմանափակված էր երկրի ներսում եւ առնչվում էր արտերկրում համեմատաբար ավելի ուժեղ գործընկերների հետ: Բայց «Թրամփ 2.0»-ի առաջին երկու ամիսները փշրեցին շարունակականության պատրանքը:

Ասիայում ԱՄՆ առանցքային գործընկերները՝ Ճապոնիան, Հարավային Կորեան, Հնդկաստանը, ինչպես նաեւ Ավստրալիան, վախենում են սակագների ներդրումից եւ կանեն հնարավոր ամեն ինչ հակամարտությունը կանխելու համար: Նրանք գիտեն, որ Չինաստանի նկատմամբ իրենց աշխարհաքաղաքական դիրքը նշանակում է, որ Թրամփը չի կարող իրեն թույլ տալ ամբողջովին հեռանալ նրանցից: Ուստի, նրանց հարաբերությունները Վաշինգտոնի հետ պետք է համեմատաբար կայուն մնան  հաջորդ չորս տարիների ընթացքում:

Մեքսիկան եւ Կանադան՝ Ամերիկայի խոշորագույն առեւտրային գործընկերները, ավելի զգալի առեւտրային ճնշման են ենթարկվում Թրամփի վարչակազմի կողմից, բայց ուժերի անհավասարակշռությունն այնպիսին է, որ նրանք հակազդման իրական ռազմավարություն չունեն: Բոլորը հասկանում են, որ ի վերջո պետք է ընդունեն Թրամփի պայմանները: Միակ հարցն է՝ կապիտուլյացիան կլինի՞ ծախսատար պայքարից առաջ, թե՞ հետո: 85%-անոց վարկանիշ ունեցող Մեքսիկայի նախագահ Կլաուդիա Շեյնբաումը բավականաչափ ներքին քաղաքական տարածք է վայելում՝ զիջելու Թրամփի պահանջներին՝ վերջինիս բարեհաճությունը պահպանելու համար: Կանադացի առաջնորդները, հակառակը, պայքարելու համար քաղաքական խթանիչ ունեն, քանի որ Թրամփի սպառնալիքները Կանադայի տնտեսության եւ ինքնիշխանության նկատմամբ կտրուկ բորբոքել են ազգայնական տրամադրությունները սահմանից հյուսիս՝ ապրիլի 28-ի ընտրություններին ընդառաջ: Այնուամենայնիվ, ես ակնկալում եմ, որ Օտտավան լուռ կհանձնվի քվեարկությունից անմիջապես հետո, որպեսզի ԱՄՆ-ի հետ հարաբերությունները գործառնական մնան:

ԱՄՆ-ի դաշնակիցների մեծ մասն այլ ընտրություն չունի, քան ընդունել Թրամփի պահանջները եւ վերագործարկման հույսեր փայփայել՝ նրա հեռանալուց հետո: Բայց Եվրոպան ունի ինչպես կոլեկտիվ ուժ՝ դիմադրելու Թրամփի պահանջներին, այնպես էլ դա անելու գոյութենական անհրաժեշտություն:

Նախ, Եվրոպական Միության շուկայի չափերը թույլ են տալիս դիմակայել Թրամփի վարչակազմի ագրեսիվ սակագնային հարձակումներին: Ի տարբերություն ԱՄՆ-ի մյուս առեւտրային գործընկերների մեծամասնության, որոնք Վաշինգտոնին դիմակայելու համար տնտեսական լծակներ չունեն, Բրյուսելի դիմադրությունը կապահովի երկարատեւ առեւտրային պատերազմ՝ առանց հեշտ լուծումների:

Երկրորդ՝ եվրոպացիների մեծ մասը Ռուսաստանի հետ մերձեցման Թրամփի վարչակազմի ձգտումը դիտարկում է որպես ուղղակի սպառնալիք իրենց ազգային անվտանգությանը: Թեեւ Թրամփը դեռ ցանկանում է ավարտել պատերազմը Ուկրաինայում, ինչպես խոստացել էր նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ, նա պատրաստ է դա անել Կրեմլի պայմաններով: Նրան չի կանգնեցնի նաեւ Ուկրաինայի խաղաղության բանակցությունների ձախողումը, թեեւ հենց Վլադիմիր Պուտինը հետաքրքրություն չի ցուցաբերել իր մաքսիմալիստական պահանջները մեղմելու հարցում: Թրամփը նաեւ չի անհանգստանա, որ եվրոպացիները վճռականորեն դեմ են ԱՄՆ-ի եւ իրենց գլխավոր թշնամու միջեւ հարաբերությունների կարգավորմանը: Ի վերջո, Միացյալ Նահանգները Պուտինի բանակից պաշտպանված են երկու օվկիանոսներով, իսկ Թրամփի աջակցությունը եվրոսկեպտիկ շարժումներին բացահայտում է նրանց ընդհանուր նպատակը՝ թուլացած Եվրոպա, որտեղ ավելի հեշտ է գերիշխել:

Լուսանկարը` REUTERS

Լուսանկարը` REUTERS