- Մա՛մ, մի բան ասեմ, էլի, բայց պիտի խոստանաս, որ անպայման կանես:

- Դու դեռ քնա՞ծ չես, Արմինա՛: Ասա՛, ի՞նչ է պատահել,- մտածեցի, որ հերթական ցանկությունն է հայտնելու որևէ խաղալիքի, հագուստի կամ գրքի տեսքով:

- Մամ ջան, խոստանում ես, չէ՞:

- Կանեմ՝ ինչ ուզում ես, շուտ ասա ու վազիր քնելու, ուշ է արդեն:

- Մամ, պապան որ գա, խոստացիր, որ բարի կխոսես նրա հետ, կասես նրան, որ ամեն ինչ կանես նրա համար, հետո կգրկես ու պաչիկ կանես, լավ մամ ջան:

Աչքերս արցունքոտվեցին, բայց մի կերպ թաքցրեցի հուզմունքս: Ժպտացի, համբուրեցի՝ ասելով, որ անպայման կկատարեմ նրա խնդրանքը.

- Շուտ գնա՛, պառկի՛ր, արդեն ուշ է, առավոտյան կուշանաս դպրոցից:

... Մի քանի օր էր, ինչ ամուսնուս հետ վիճել էի կենցաղային մանր խնդրի պատճառով: Չէի մտածում, որ դուստրս կմտահոգվի, որ չի կարողանա քնել այն պարզ պատճառով, որ ծնողները անհաշտ են:

Այո՛, այս աշխարհում, ուր ամենուրեք պատերազմներ, ահաբեկչություններ ու անմեղ զոհեր են, մարդիկ հաճախ չեն նկատում այն, ինչ ունեն: «Միայն սերը կարող է հաղթել ատելությանը»,-այս արտահայտությունը լսեցի «Ավրորա» մրցանակաբաշխության ժամանակ: Եթե բոլորս գոնե չնչին օրինակ վերցնենք «Ավրորա»-ի հերոսներից, կյանքն այլ երանգ կստանա: Մենք կսովորենք սիրել, ներել, գնահատել վայրկյանն ու մարդուն՝ անկախ տեսակից, տարիքից, ռասսայից:

7-ամյա դուստրս իր փոքրիկ խնդրանքով շատ բան սովորեցրեց ինձ: Ես հասկացա, որ նրա ցանկությունը մեկն է՝ երջանիկ ընտանիք: Թանկարժեք խաղալիքներն ու գեղեցիկ հագուստներն երեխային չեն երջանկացնում, երբ ընտանիքում սերը բացակայում է: Այն, ինչ տեսնում է երեխան ընտանիքում, կիրառում է իր ողջ կյանքում: Կյանքը հիասքանչ է իր ամեն վայրկյանով... մեզ միայն սեր է պակասում:

Հենց այս վայրկյանից ասենք մեր ընտանիքի անդամներին, որ սիրում ենք, ժպտանք անծանոթներին, օգնենք կարիքավորներին, հաճախ այցելենք հիվանդներին... Հավատացեք, ընդամենը ցանկությունը բավարար է՝ այս ամենն իրականացնելու համար: