ՀՀ փոխվարչապետ Տիգրան Ավինյանը 29 տարեկան է: Չնայած երիտասարդ տարիքին, հաջողել է ոչ միայն աշխատանքում, այլեւ անձնական կյանքում: 3 տարի է՝ ամուսնացած է Մարիամ Պահլավունու հետ, 2 դուստր ունի՝ երկուսուկես տարեկան Սոֆիան եւ 6 ամսական Եվան: Ավինյանի կրտսեր դուստրն երկու ամսական էր, երբ հայրը Գյումրուց քայլեց դեպի Երեւան, օրեր շարունակ չտեսավ ընտանիքի անդամներին ու նորածին դստերը, սակայն գիտեր, որ այդ ամենն անում է իր երեխաների համար նոր Հայաստան կառուցելու նպատակով:

Փոխվարչապետն ապահովված ընտանիքից է եւ սոցիալական խնդիր լուծելու համար չէ, որ դուրս էր եկել փողոց: 22 տարեկանում սեփական բիզնեսը հիմնած, մինչ այդ էլ ընտանեկան բիզնեսը ղեկավարած փոխվարչապետն ասում է՝ չի անհանգստացել, որ կարող է կորցնել ունեցածը, ու որոշել է փոխել Հայաստանը:

Մեդիամաքսը հետաքրքիր զրույց է ունեցել Տիգրան Ավինյանի հետ եւ բացահայտել, թե ինչպես կարիերայում հաջողած երիտասարդը որոշեց թողնել ամեն ինչ ու մտնել քաղաքական դաշտ:

- Պարոն Ավինյան, մասնագիտությամբ մաթեմատիկոս եք, ծրագրավորող, հետագայում կրթություն եք ստացել նաեւ ֆինանսների գծով: Ունեիք մասնագիտական աշխատանք, հիմնադրել էիք Ձեր ընկերությունը: Ինչպե՞ս սկսեցիք հետաքրքրվել քաղաքականությամբ:

- Քաղաքականությամբ հետաքրքրվել սկսել եմ 2007 թվականից: Այն ժամանակ ինձ համար մի քանի հարց կար, որոնց պատասխանները չէի կարողանում գտնել: Հասկանում էի, որ Սերժ Սարգսյանը չի կարող լավ նախագահ լինել Հայաստանի համար, հասկանում էի նաեւ, որ ընդդիմադիր բոլոր ուժերն ու առաջադրված թեկնածուները, ներառյալ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը, ինձ համար ընդունելի չեն: Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի անձը եւ իր գործունեությունն ինձ համար շատ խնդրահարույց էին, նա ընկալելի չէր որպես պոտենցիալ նախագահ, սակայն միանշանակ էր այլընտրանքի հարցը՝ Սերժ Սարգսյան կամ Լեւոն Տեր-Պետրոսյան:

Միայն մարտի 1-ի դեպքերի ժամանակ հասկացա, որ ժողովուրդն է դուրս եկել փողոց: Մարտի 1-ի դեպքերից հետո հասկացա, որ քաղաքականությունը հետաքրքրում է ինձ, քաղաքականություն պետք է մտնեն մարդիկ, որոնք ունեն ազնիվ մղումներ, իրապես մտահոգված են Հայաստանի ժողովրդի զարգացմամբ եւ այդ դաշտը չեն դիտարկում որպես փող աշխատելու միջոց: Որոշակի սկզբունքներ, որ ներդրված էին իմ մեջ, ի հայտ եկան այդ տարիներին:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Քաղաքական պրոցեսներին ակտիվորեն մասնակցել սկսել եմ 2011-2012 թվականներից: 2014-ից ներգրավված եմ եղել «Քաղաքացիական պայմանագիր» հասարակական նախաձեռնության մեջ, հետագայում եղել եմ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցության հիմնադիր անդամ:

2014-ին, երբ որոշում էի կայացրել, որ ինձ տեսնում եմ քաղաքականության մեջ, օնլայն գրանցվել էի «Քաղաքացիական պայմանագիր» նախաձեռնությանը: Շատ լավ հիշում եմ Նիկոլ Փաշինյանի զանգի օրը: Լոնդոնից նոր էի վերադարձել, մետրոյում էի, զանգահարեց Նիկոլ Փաշինյանն ու հրավիրեց հանդիպման: Այդ օրվանից ստեղծվեցին մեր գործընկերային հարաբերությունները:

-Նիկոլ Փաշինյանը բոլորի՞ն էր անձամբ զանգահարում, թե՞ Ձեր պարագայում հատուկ հետաքրքրվածություն կար:

- Չգիտեմ: Քանի որ այդ ժամանակ դեռեւս շատ չէին մարդիկ, որոնք պատրաստ էին լինել ակտիվ քաղաքականության մեջ, գուցե պարոն Փաշինյանը բոլորի հետ անձամբ էր կապվում:

-«Քաղաքացիական պայմանագիրը» միակ ընդդիմադիր ուժը չէր: Ինչո՞ւ նախընտրեցիք հենց այս նախաձեռնությանն անդամակցել:

- Շատ մեծ դեր է խաղացել Նիկոլ Փաշինյանի անձը, դիրքորոշումները, որոնք, իմ գնահատմամբ, շատ սթափ քաղաքական միտք էին արտահայտում, իրատեսական էին, բոլոր հայտարարությունների, գործողությունների մեջ հստակ սկզբունքներ կային դրված: Իհարկե, սկզբում իր անձով էր պայմանավորված, հետո արդեն գաղափարական հենքի վրա ենք դրել ամեն ինչ: Այստեղ եւ՛ գաղափարների, եւ՛ անձնական որոշակի  հարաբերությունների առումով այդ սիմբիոզն է ստեղծվել: ՔՊ-ն ունեցել է շատ ժողովրդավար մեխանիզմներ: Կուսակցության ղեկավար կազմն ընտրվում է կուսակցականների գաղտնի քվեարկությամբ:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

- Այդ ժամանակ կանխատեսո՞ւմ էիք, որ պաշտոնյա եք դառնալու: Քաղաքականությամբ հետաքրքրվելու առաջին փուլում ինչպե՞ս էիք Ձեզ տեսնում քաղաքականության մեջ:

-18 տարեկանում որեւէ պաշտոնում չէի տեսնում ինձ: Հասկանում էի, որ քաղաքականության մեջ կա խնդիր, որը պահանջում է լուծում: Քանի որ մասնագիտությամբ մաթեմատիկոս եմ, ալգորիթմների եւ խնդիրների լուծման առումով իմ մեջ ներդրված է որոշակի մեխանիզմ: Այդ մղումն ինձ դրդեց գնալ դեպի քաղաքականություն, հասկանալ խնդիրներն ու դրանց լուծումները: Չէի պատկերացնում, թե որտեղ կլինեմ: Ճանապարհս ինքնաբերաբար գծվեց՝ ըստ առաջացած խնդիրների եւ ինքս ինձ համար գտած լուծումների:

- Ձեր ընտանիքը որքանո՞վ էր քաղաքականացված:

- Ընտանիքս բավականին ապաքաղաքականացված էր: Ընտանիքիս անդամները մասնակցում էին պրոցեսներին միայն ծայրահեղ դեպքերում, երբ փողոցում իրապես հավաքվում էր ժողովուրդը: Ընդհանուր առմամբ, երբեւէ չեն եղել որեւէ կուսակցության անդամ:

Քաղաքականության մեջ իմ ներգրավումը երբեւէ չի խրախուսվել ընտանիքիս կողմից: Սա եղել է իմ գիտակցված որոշումը, որի հետ բոլորը հաշվի են նստել:

- Իսկ դժգոհություններ, խոչընդոտներ ընտանիքի կողմից եղե՞լ են:

- Ընտանիքս չի խոչընդոտել, բայց եւ չեմ կարող ասել, թե շատ մեծ աջակցություն եմ ստացել նրանց կողմից, բացառությամբ դժվար ժամանակների: Սակայն սա գործընթաց է, որի մեջ մտնելիս ընտանիքիդ անդամները մեխանիկորեն քեզ հետ միասին մասնակից են դառնում ընթացքին: Սկսում են անհանգստանալ, թե ինչ ու ինչպես եղավ, ինչ-որ փուլից սկսած ամեն կերպ աջակցում են քեզ, քաջալերում:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Հեղափոխության վերջին օրերին, երբ Նիկոլ Փաշինյանին, Արարատ Միրզոյանին, Սասուն Միքայելյանին ձերբակալեցին, սպասվում էր, որ այդ երեկո ինձ էլ կձերբակալեն, ընտանիքս էլ էր հավաքվել ամբողջ կազմով: Այն տրամադրվածությունը, որը տեսա նրանց աչքերում, ինձ շատ մեծ ուժ հաղորդեց եւ ապացուցեց, որ սա այն ճիշտ ճանապարհն է, որով պետք է գնալ:

- Ապրիլի 22-ը բեկումնային օր էր՝ լի սուր զգացողություններով: Ի՞նչ ապրումներ ունեիք ձերբակալության սպասելիս, մտավախություն ունեի՞ք, որ գուցե ամեն ինչ ձախողվի:

- Ձերբակալությանս գիշերն եղել է իմ ամենահանգիստ գիշերը: 13 ժամ անդադար քնել եմ: Այդքան հանգիստ գիշեր իշխանափոխության պրոցեսը սկսելուց մինչեւ հիմա այլեւս չեմ ունեցել:

Ապրիլի 22-ին, երբ մտա «Մարիոթ» հյուրանոց եւ տեսա Սերժ Սարգսյանի թիկնազորի անդամներին, որոնք ուղիղ նայում էին աչքերիս եւ պատրաստ էին կատարելու յուրաքանչյուր հրահանգ, զգացի, որ իշխանափոխությունն արդեն տեղի է ունեցել: Ձերբակալությունը, ըստ իս, ժամանակ ձգելու համար էր: Անհնար էր կանգնեցնել շարժումը, որը թափ էր հավաքել: Մարդիկ հասկացել էին գործելու տրամաբանությունը, ապակենտրոն պարալիզացվում էր քաղաքը, միջպետական ճանապարհները, իսկ երեկոյան բոլորը հավաքվում էին Հանրապետության հրապարակում: Մենք ունեինք «պահեստայինների կազմ», նրանցից հետո եւս մի «պահեստային կազմ»: Չեմ պատկերացնում՝ ինչքան մարդ պետք է ձերբակալեին, որպեսզի կարողանային այս շարժումը կանգնեցել: Եթե նույնիսկ բեմահարթակում որեւէ մեկը չլիներ, այն գիտակցումը, որն արդեն ձեռք էր բերել ժողովուրդն առ այն, որ իշխանությունը պատկանում է իրեն, անհնար էր խլել:

- Պարոն Ավինյան, անձամբ Դուք ի՞նչ ակնկալիքներով էիք սկսում քայլարշավը: Որքանո՞վ էիք հավատում իրադարձությունների այսպիսի ելքին:

- Ամբողջ գործընթացը սկսվեց 2017-ի դեկտեմբերից, երբ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունում սկսեցինք քննարկել մեր քայլերն այն պարագայում, երբ Սերժ Սարգսյանն առաջադրվի ՀՀ վարչապետի պաշտոնում: Չնայած շատերն ասում էին, որ նա խոստացել է եւ չի գնա այդ քայլին, մեզ համար ակնհայտ էր, որ իշխանությունն այլընտրանք չուներ Սերժ Սարգսյանին, վերջինս էլ պատրաստ չէր երկրի ղեկը փոխանցել որեւէ մեկին: Քննարկումների ժամանակ հետաքրքիր մի կարծիք կար, որ լինենք 3, 5, թե 10 հոգով, պետք է գնանք պայքարի:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Այդ ժամանակ ակնկալիքների մասին այդքան չէի մտածում, զբաղվում էի ռազմավարական ծրագրի մշակմամբ: Ես տեսնում էի իշխանափոխության հնարավորություն, բայց չէի կարծում, որ այս պրոցեսն այսքան արագ կլինի: Ինձ թվում էր՝ կարող է ծավալվել երկարատեւ գործընթաց, որի արդյունքում կհաջողենք, կամ ոչ: Դժվար էր պատկերացնել, որ ամեն ինչ կընթանա այսքան սահուն, հանգիստ, անարյուն:

- Ձեր գնահատմամբ՝ ինչի՞ շնորհիվ այդպես ընթացավ:

-Այն ժամանակ էլ էի ասում՝ պատկերացրեք ամենուրեք վառոդ է սփռված, ընդամենը պետք է կայծ տալ, որպեսզի կրակը տարածվի: Չեմ ուզում համեմատությունն ագրեսիվ ընկալվի, բայց փաստացի տասնամյակներով կուտակված խնդիրները կապվում էին մեկ անձի՝ Սերժ Սարգսյանի հետ, որը որպես վարչապետ իմ եւ մեր թիմի ընկալմամբ՝ անընդունելի պետք է լիներ ժողովրդի համար:

- Եթե ՀՀԿ-ն առաջադրեր այլ անձի թեկնածություն, անկախ իշխանությունից եղած դժգոհությունից, իշխանափոխությունը չէ՞ր կայանա:

- Բարդ հարց է: Հնարավոր է՝ ոչ: Հնարավոր է մեր կողմից էլ գործընթաց չսկսվեր: Պետք է անկեղծ լինեմ, այս ամենը կառուցված էր այն խնդիրների վրա, որոնք կուտակվել էին տասնամյակներով եւ ուղղակիորեն կապվում էին Սերժ Սարգսյանի անձի հետ: Գուցե նոր մարդու, օրինակ՝ Կարեն Կարապետյանի թեկնածու լինելու դեպքում այս պրոցեսը հիմք չունենար: Մենք կունենայինք կոսմետիկ ձեւափոխություններ, բայց համակարգը չէր փոխվի:

- Շատ երիտասարդներ ձգտում են արտերկրում կառուցել իրենց ապագան: Լոնդոնում սովորելու տարիներին, երբ նույնիսկ «Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը հիմնված չէր, չկար փոխվարչապետ դառնալու հեռանկար, մտածո՞ւմ էիք դրսում ապրելու եւ գործունեություն ծավալելու մասին:

- Մինչեւ գնալս կողմնորոշված չէի: Լոնդոն մեկնելուցս 2-3 ամիս հետո միանշանակ որոշեցի, որ վերադառնալու եմ: Մնալու հնարավորություններ ունեի, բայց արդեն պատկերացնում էի՝ Հայաստանում ինչ եւ ինչպես եմ ուզում անել, մնալս անիմաստ էր: Այդ ժամանակ «Դեմ եմ» շարժումն էր ընթանում, որին օնլայն էի հետեւում:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Անկեղծ ասած, բավականին ծանր էր հեռու լինել: Քաղաքական պրոցեսները նույնպես ինձ մղում էին Հայաստան: Հասկացա, որ չեմ ուզում այլ տեղ ապրել եւ պետք է վերադառնամ:

-Ինչո՞վ են զբաղվում Ձեր ընտանիքի անդամները:

- Կինս մասնագիտությամբ միջազգայնագետ է, աշխատել է տարբեր ոլորտներում՝ սկսած սպասարկումից: «Թումո» կենտրոնում եղել է ուսուցողական թիմի համակարգող, քոնթենթ-թիմի ղեկավար: Հիմա նույնպես այնտեղ է աշխատում:

Հայրս մասնագիտությամբ ինժեներ-էլեկտրիկ է, եղել է խոշոր ընկերության փոխնախագահ, տարատեսակ բիզնես գործունեություն է ծավալում, մայրս բժշկուհի է: Ժամանակին աշխատում էր պոլիկլինիկայում, հիմա թոռների հետ է զբաղվում: Եղբայրս դիմածնոտային վիրաբույժ է, կարծես, Հայաստանի ամենաերիտասարդ վիրաբույժն է:

- Դուք ապահովված ընտանիքից եք եւ սոցիալական խնդիր լուծելու համար դուրս չեք եկել փողոց: Սոցիալական ապահովությունը կորցնելու վտանգ ունեցե՞լ եք ընդդիմադիր գործունեություն սկսելու պատճառով:

- Երբ սկսում ես ծավալել ընդդիմադիր գործունեություն, պետք է հասկանաս, որ հնարավոր են որոշակի ճնշումներ, զրկանքներ: Եթե այս պատկերացումները քեզ վախեցնում են, ճիշտ կլինի չզբաղվես դրանով: Նախկին իշխանությունների օրոք դա մի իրողություն էր, որի հետ պետք է հաշվի նստեիր եւ պատրաստ լինեիր կամ գնալ այդ ճանապարհով, կամ սոցիալական որոշակի բարիքներ ստանալու համար հրաժարվել այդ ուղուց:

Կարծում եմ՝ այն մարդիկ, որոնք դուրս են եկել փողոց, սոցիալական խնդիր լուծելու նպատակ չեն ունեցել: Շատ ավելի խորքային խնդիր կար՝ արդարությունը, որը կանգնած էր բոլորի կոկորդին ավելի, քան սոցիալական հարցը: Դա իր մեջ ներառում է խնդիրների կույտ, այդ թվում՝ սոցիալականը: Հայաստանից շատ հաճախ արտագաղթում էին միջին խավի շատ ընտանիքները, որոնք սոցիալական խնդիր չունեին, սակայն բախվում էին անարդար իրականությանը: Կարծում եմ, ամենակարեւոր խնդիրը, որ լուծել է այս շարժումը, արդարության հարցն է:

- Միջավայրի ազդեցությունը շատ կարեւոր է տեսակի ձեւավորման վրա: Ձեր մանկությունն անցել է Երեւանի կենտրոնում: Փողոցային դաստիարակությունն ի՞նչ ազդեցություն է ունեցել Ձեզ վրա:

- Միայն դրական: Ես կարող եմ խոսել ոչ թե փողոցի, այլ դասընկերներիս մասին, որովհետեւ մանկության փուլում ինձ համար ամենակարեւորը դասընկերներիս հետ ստեղծված ընկերությունն է, որը մինչեւ հիմա շատ ամուր է: Բախտս բերել է, այն մարդիկ, որոնց հետ ես սովորել եմ նույն դպրոցում, նույն դասարանում, իմ մարդիկ են եղել: Մենք բոլոր հարցերում՝ ներառյալ փողոցային կռիվներում ակտիվ մասնակցություն ունեինք (ծիծաղում է-հեղ.):

-Կարծրատիպ կա, որ Կենտրոնում մեծանում են հարուստների երեխաները, որոնց բնորոշ է փորձել իշխող դիրք ունենալ մյուսների հանդեպ:

- Այն միջավայրում, որտեղ ես եմ մեծացել, «հարուստների երեխաներ» ընկալում չի եղել: Մենք հարուստների երեխաներ չենք եղել: Միջին խավի, յուրաքանչյուրն իր խնդիրներն ունեցող ընտանիքների զավակներ ենք: Ամենակարեւորը, որ եղել է մեր ընկերության հիմքում, արդարության սկզբունքն է: Երբեւէ ընդունելի չի եղել թույլին ճնշելը:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Դա շատ սխալ կարծրատիպ է: Դա գուցե գործել է որոշ շրջանակների համար, որն ուղղակի փոխկապակցված է եղել նախկին իշխանությունների հետ, բայց, ընդհանուր առմամբ, այդպես չի եղել: Ես չեմ խոսում միայն իմ շրջապատի մասին: Խոսքս նաեւ Կենտրոնի մյուս երեխաների մասին է: Ես խոսում եմ 2000-2005 թվականների մասին, երբ ինքս էլ ակտիվ էի:

-Անցումային փուլերում որո՞նք են եղել կարեւորագույն կետերը, որոնք ազդել են Ձեր ձեւավորման վրա: Մասնագիտությունը եւս դաստիարակում է մարդուն: Մաթեմատիկան ինչպե՞ս է ազդել Ձեզ վրա:

- Իմ կյանքում մի քանի կարեւոր փուլ է եղել: Շատ փոքր տարիքում եղել է ընտանեկան դաստիարակությունը: Հիմնական արժեքները ստացել եմ ընտանիքիս կողմից:

Հետագայում դպրոցական շրջապատը, որը նոր միջավայր էր ինձ համար, ընկերական շրջապատիս ձեւավորումն էր շատ կարեւոր: Այն փոխհարաբերվելու նոր մշակույթ բերեց, որն իմ դեպքում շատ ազատ ու անկաշկանդ է եղել:

Ուսանողական տարիներիս ընկերներիս շրջանակն ընդլայնվեց: Այդ փուլում շատ ավելի կարեւոր եմ համարում, որ տեխնիկական կրթությունս ձեւավորեց որոշակի ալգորիթմիկ մտածելակերպ, խնդիրներ լուծող մեխանիզմ ներդրեց իմ մեջ, որը նույնպես համարում եմ իմ կայացման համար կարեւոր գործոն: Մասնագիտությունը միանշանակ մեծ ազդեցություն ունի, թե հետագայում մարդն ինչպիսին է լինելու:

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Հետագայում եւ՛ աշխատանքային փորձը, եւ՛ Լոնդոնում կրթություն ստանալս նպաստեցին աշխարհայացքի ընդլայնմանը, բայց այս երեքը՝ մանկությունս, դպրոցական տարիներս եւ ուսանողական տարիներս են կարեւորագույն ազդեցություն ունեցել ինձ վրա:

- Ո՞րն է եղել Ձեր առաջին աշխատանքը:

-Երբ սովորում էի Սլավոնական համալսարանի Մաթեմատիկական մոդելավորման բաժնի մագիստրատուրայում, առաջարկ ստացա Զարգացման հայկական բանկից: Դա իմ առաջին պաշտոնական աշխատանքն էր, որը ստացա մոտ մեկ ամիս պրակտիկա անցնելուց հետո: Ինձ համար շատ հետաքրքիր էր, նոր ոլորտ էր, որտեղ շատ բան սովորեցի: Հետագայում դա ազդեց որոշմանս վրա, որ Լոնդոնում կրթությունս շարունակեմ ոչ թե ծրագրավորման կամ կիրառական մաթեմատիկայի, այլ ֆինանսների գծով: Երկու կրթություն ունեմ, երկու ուղղությամբ էլ աշխատել եմ, ինչն իր մեծ ազդեցությունն է ունեցել ինձ վրա եւ շատ օգտակար փորձառություն է եղել:

Մինչ այդ չեմ աշխատել, թեեւ օգնել եմ հայրիկիս: Նա զբաղվել է տարբեր բիզնես գործունեությամբ, մասնավորապես, լանդշաֆտ դիզայնով, ոռոգման համակարգերի ներդրմամբ:

- Այդ բիզնեսներից մեկը նաեւ ղեկավարել եք, 22 տարեկանում էլ ընկերություն եք հիմնել: Այդ տարիքում ոչ բոլորին է հաջողվում բիզնես ղեկավարել կամ սեփական բիզնեսն ունենալ: Հատկապես Հայաստանում մոտեցում կա, որ առանց ծանոթ-ընկեր-բարեկամի հնարավոր չէ որեւէ գործունեություն սկսել: Ձեզ որքանո՞վ հեշտ տրվեց կայանալ բիզնեսում, այս հարցում ի՞նչ աջակցություն է ցուցաբերել Ձեր ընտանիքը:

- Ես այդ ոլորտին որոշակիորեն ծանոթ էի, որովհետեւ մեր ընտանեկան բիզնեսն էր: Դա իմ առաջին փորձառությունն էր որպես ղեկավար: Միանշանակ, ունեցել եմ սխալներ, որոնց վրա շատ բան եմ սովորել:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Ընտանիքիս աջակցությունն, իհարկե, կար: Այդ ամենում որոշակի ժառանգականություն կար, բիզնեսի որոշակի ճյուղ վերցրել էի ինձ վրա եւ ղեկավարել, սակայն ինձ ղեկավարի պաշտոնում նշանակելու որոշումը կայացվել է, որովհետեւ հայրս հասկացել է, որ կարող եմ ստանձնել այն: Ստանձնել էի այն ճյուղը, որից շատ լավ տեղեկացված էի: Եթե աշխատանքս արդյունավետ չլիներ, կգտնվեր ինչ-որ մեկը, որը կլիներ վարձու աշխատող:

- Եթե այդ ասպարեզում, այնուամենայնիվ, ընտանիքի աջակցությամբ էիք ղեկավարի պաշտոն ստացել, քաղաքականության մեջ ինքնուրույն քայլեցիք ու հասաք փոխվարչապետի պաշտոնին: Սա ի՞նչ ազդեցություն ունեցավ Ձեր ինքնուրույնության վրա:

- Եթե խոսում ենք ինքնուրույնությունից, վերադառնանք բիզնեսին: Շատ կարճ ժամանակահատված եմ ղեկավարել մեր ընտանեկան բիզնեսը: Դրանից հետո ղեկավարել եմ տարբեր ծրագրեր, հիմնադրել իմ ընկերությունը, որը զբաղվել է ծրագրային ապահովմամբ եւ ծրագրեր է մատուցել ամերիկյան, ավստրալիական, սինգապուրյան, բրիտանական, իտալական, ֆրանսիական ընկերությունների: Սա բացարձակ կապ չի ունեցել ընտանիքիս որեւէ անդամի հետ: Լոնդոնից վերադառնալուց հետո այն սկսել եմ իմ նախաձեռնությամբ՝ իմ ստեղծած կապերի միջոցով, հետագայում նաեւ այդ գործունեությունը որոշակի ինստիտուցիոնալ հենքի վրա դնելով:

Նույնը կարող եմ ասել քաղաքականության մասով. յուրաքանչյուր ոլորտում շատ կարեւոր է նախաձեռնողականությունը, կոնստրուկտիվ, իրատեսական ծրագրի առաջ քաշումը, պատրաստակամությունը իրականացնել դրանք: Սրանք տարրեր  են, որոնք պարտադիր են հաջողության հասնելու համար: Հարցը միայն ինքնուրույնությունը չէ․ կարող ես ինքնուրույն լինել, բայց չունենալ տեսլական, կարող ես ունենալ տեսլական, բայց չկարողանաս իրականացնել այն: Այսինքն՝ լինի քաղաքականություն, թե բիզնես, հաջողության հասնելու համար որոշակի տարրերի համադրություն է պահանջվում:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

2008-ից աշխատում էի Զարգացման հայկական բանկում: Որեւէ ծանոթի միջոցով չէի ընդունվել, հայտարարվել էր մրցույթ, որի արդյունքում ընտրվել էի որպես կորպորատիվ վարկերի բաժնի աշխատակից: Փաստացի, 19-20 տարեկանում ունեի աշխատանք բանկում: Այդ տարիքից ի վեր ունեի իմ անկախ, ինքնուրույն կարգավիճակը:

- Քիչ եմ հիշում դեպք, երբ պաշտոնյան խոստովանի, որ փոխվել է պաշտոնի ազդեցությամբ, սակայն շրջապատի մարդիկ միշտ ասում են, որ այս կամ այն կերպ պաշտոնն ազդում է տեսակի վրա: Քաղաքական ասպարեզում միանգամից հաջողության հասնելն ի՞նչ տվեց Ձեզ:

- Ես դեռ չեմ զգում այն փոփոխությունները, որոնք կարող է տեղի ունեցած լինեն իմ մեջ: Չեմ էլ մտածում փոխվել-չփոխվելու մասին: Կարծում եմ՝ անձը չի փոխվում, ուղղակի սկսում է կտրվել այն իրականությունից, որից դուրս է եկել եւ ապրել այլ աշխարհում, որտեղ ամեն ինչ լավ է, խնդիրներ չկան: Երբ անընդհատ բերում են խնդիրներ, մարդն ուզում է այլեւս չլսել դրանց մասին: Դա բնական ցանկություն է, բայց շատ կարեւոր է, որ պատրաստ լինես անընդհատ լսել, լինել այդ խնդիրների մեջ եւ չկտրվել դրանցից: Կարծում եմ՝ այդ փոփոխությունը պայմանավորված է նրանով, որ մարդիկ կտրվում են իրականությունից եւ իրենց շրջանակից դուրս չեն գալիս: Որպեսզի նման բան տեղի չունենա, անընդհատ պետք է առերեսվես իրականության հետ: Փորձում եմ շատ քայլել Երեւանի փողոցներով, մետրո նստել, շփվել մարդկանց հետ, որպեսզի չկտրվեմ այն իրականությունից, որի մեջ եղել եմ:

- Ձեր կառավարության անդամների շրջանակում շատ է քննարկվում բանակում ծառայել-չծառայելու հարցը: Դուք եւս չեք ծառայել: Ինչո՞ւ դիմեցիք տարկետման իրավունքի համար:

- Տարկետման իրավունքն ինձ հասանելի է եղել օրենքով:

- Այնուամենայնիվ, դա ընտրություն է:

- Չէի ցանկանա մտնել այդ մանրամասների մեջ, որովհետեւ միշտ չէ, որ դա ընտրություն է:

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

- Այսինքն՝ Ձեր դեպքում առողջական խնդի՞ր է եղել:

- Այնուամենայնիվ, չէի ցանկանա մտնել այդ մանրամասների մեջ:

- Ապրիլյան պատերազմի օրերին Ձեր թիմակիցների հետ մեկնեցիք առաջնագիծ: Այսպիսով փորձում էիք լրացնե՞լ բացը:

- Ապրիլյան դեպքերից հետո մեր մասնակցությունը եղել է կամավորական սկզբունքով: Ինքս գիտեի, որ յուրաքանչյուր րոպե պատրաստ եմ մեկնելու առաջնագիծ, սակայն որեւէ կերպ մեկը մյուսին չի լրացնում: Ուզում եմ հստակ ասել, որ տարկետման իրավունքը կապ չունի Ապրիլյանից հետո մեր մասնակցության հետ: Ես միշտ պատրաստ եմ ապահովել Հայաստանի եւ Արցախի Հանրապետությունների սահմանների անխախտելիությունը հնարավոր բոլոր միջոցներով:

- 29 տարեկանում շատ ավելի գիտակցված է սահմանների ամրության կարեւորությունը, մինչդեռ նախաբանակային փուլում՝ 16-18 տարեկանում, այս գիտակցումը գուցե լիարժեք չի: Այդ տարիքում ցանկություն ունեի՞ք ծառայելու:

- Այդ տարիքում սովորում էի եւ շարունակել եմ ուսումս: Այսինքն՝ կար որոշակի ցանկություն օգտակար լինել արդեն իսկ ձեռք բերված մասնագիտական հմտություններով, որոնք, համոզված էի, որ մի փոքր ավելի կարող են օգուտ բերել, քան իմ շարքային ծառայությունը: Իմ կյանքն այնպես դասավորվեց, որ հետագայում գնացի Լոնդոն սովորելու, եւ այդ բացը միանշանակ ունեմ: Ինքս իմ մեջ պարտքի որոշակի զգացողություն ունեմ:

- Երկու աղջիկների հայրիկ եք: Երիտասարդ հայրիկ ու պաշտոնյա լինելով՝ ինչպե՞ս եք բաշխում ժամանակը:

- Ինձ թվում է՝ ընտանիքս սովորել է այս դաժան ռեժիմին, չնայած որոշակի բարդություններ կան: Հիմա փորձում եմ ավելի շատ ժամանակ հատկացնել ընտանիքիս, որովհետեւ հեղափոխության օրերին դա անհնար էր: Երբ մենք անտառներում, ձորերում, հետագայում՝ Երեւանի փողոցներում էինք, ֆիզիկապես ժամանակ չէր լինում շփվելու երեխաներիս հետ: Քանի որ ունեցել ենք շատ ավելի դժվար օրեր, հիմա ժամանակն ավելի բալանսավորված է թվում, հիմա ամեն օր շփվում ենք: Չեմ կարող ասել, որ գրաֆիկս թեթեւ է, որովհետեւ աշխատանքը շատ երկար է ձգվում, բայց գոնե փորձում եմ ավելի շատ ժամանակ ունենալ երեխաներիս համար: Հետագայում փորձելու եմ ընտանիքիս որոշակի ժամանակ հատկացնել նաեւ շաբաթ, կիրակի օրերին, որպեսզի երեխաներս հայրիկից այդքան կտրված չլինեն:

- Ընտանեկան ժամանցի ի՞նչ սիրելի տարբերակներ ունեք:

- Հիմնականում հասցնում ենք շփվել առավոտյան եւ երեկոյան: Մեծ աղջկաս հետ ամենակարեւոր զբաղմունքներից մեկը քնելու ժամն է, որն անպայման պետք է իմ մասնակցությամբ լինի: Մենք պետք է զրուցենք, որպեսզի իր քնելը հնարավոր լինի:

- Ձեր կինը դժգոհություններ չի՞ ներկայացնում:

- Հուսով եմ՝ կինս դժգոհ չէ, չնայած համոզված չեմ (ծիծաղում է-հեղ.):

Տիգրան Ավինյանը

Լուսանկարը` Մեդիամաքս

Բոլորը հասկանում են այն պատասխանատվությունը, որը ստանձնել ենք ես եւ մեր թիմը: Իմ ընտանիքի բոլոր անդամները շատ են աջակցում ինձ:

- Մարիամը Ձեր քաղաքական համախո՞հն է, գաղափարակի՞ցը, թե՞ նա եւս ապաքաղաքական մարդ է եւ Ձեզ սատարում է որպես իր ամուսին:

- Կինս բավականին ակտիվ է այս առումով եւ ամբողջ ընթացքում մեծ աջակցություն է ցուցաբերել ինձ: Կարծում եմ, նաեւ իր քաջալերանքի արդյունքն է, որ ես որոշակի հաջողությունների հասա:

Տիգրան Ավինյանի հետ զրուցել է Ամալյա Հովհաննիսյանը։

Լուսանկարները՝ Վաղինակ Ղազարյան՝ Մեդիամաքսի համար